Bazı şeyler var ki bedelinin ne olduğu bilinmeden yola çıkılır, hep iyi şeylere sahip olma adına kabullenilir, en kötü ihtimal ile en iyi ihtimal yan yana düşünülerek yol alınır. İşte başlatılan açılım sürecide acaba?,  acaba? Diye başlanılan bir süreç değil miydi?  Bu kadar gencimiz şehit oldu, çocuklar babasız kaldı, eşlerin boynu bükük kaldı, annelerin yürekleri dağlandı. Özellikle güvenlik güçlerinde görev yapan eşini, çocuğunu, babasını yolcu eden aile bireyleri hep içleri buruk değil miydi? Her ne ise gecenin karanlığından yararlanıp kaçanların yaptıkları yanlarına kalanlar az mıydı? Terör olayları yıllardır bitmedi. Hatta bazı mevsimlerde daha çok arttı. Yıllarca devam eden olayların acısı içimizi yaktı.

10-16 Mayıs tarihleri arasındaki hafta  Engelliler Haftası olarak adlandırılmakta ve çeşitli etkinlikler düzenlenmektedir.  Birleşmiş Milletlere ait 156 ülkede engelliler haftası için hazırlıklar yapılmaktadır. Bu yıl da Türkiye genelinde olduğu gibi Elazığ’da ve üniversitemizde de bazı etkinlikler düzenlendi. 

“Türk İşaret Dili ve İşitme Engelliler” konulu  konuşmayı  Türkiye İşitme Engelliler Federasyonu Başkanı  Ercüment Tanrıverdi yaptı. Çok ilgi çekici bir hayat hikayesi olan Tanrıverdi, farklı bir bakış açısı ile yaptığı konuşma ile samimi bir ortam yarattı. Çalışma  çalıştaya dönüştü. O konferansta Elazığ’da sağır ve dilsiz birey sayısının azımsanmayacak seviyelerde olduğunu gördüm.  Sessiz dünyalarının çok zengin ve çok duygu yüklü olduğunu gördüm. Ercüment Tanrıverdi dilsiz bir anne ve dilsiz bir babanın çocuğu olduğunu, sessiz dünyada sesli büyümenin güç olduğundan söz etti. Kendisi  o genlerden nasibini almamış olsa bile anne ve babasına hitap edebilmek için işaret dilini öğrenmek ve bu anlamda hizmet vermeyi ilke edinmiştir.  Medya da halen hizmet vermektedir. Sunucu Fatih Portakal’ın haber programlarında okunan haberi kendisi de işaret diliyle anlatmaktadır.

13 Mayıs 2014 Salı günü akşama doğru televizyon kanallarında Soma’da maden ocağı kazası haberi verilince tedirgin, daha doğrusu korkulu saatler başladı. Tarihe kara bir gün olarak geçecek olan kömür karası gün nasıl unutulsun. Değil ülkemiz, bütün dünya Soma’ya odaklandı. Yaklaşık 10 gündür Türkiye yerin metrelerce altına ekmeğini bulmak için inen ancak, orada hayatını bırakan evlatlarına, kardeşlerine, babalarına ağlıyor.

11.05.2014 Pazar günü ALES (Akademik Personel ve Lisansüstü Eğitimi Giriş Sınavı) yapıldı. Önceden ismi LES olan sınav şimdi ALES adı altında yapılmaktadır. Sınava yükseköğretim kurumlarında öğretim görevlisi, araştırma görevlisi, okutman, çevirmen gibi kadrolara atanabilmek için bu sınava girip belirlenen barajı aşmaları, yeterli puan almaları gerekmektedir. Üniversitelerde yüksek lisans ya da doktora yapmak isteyenlerin de yine bu sınava girmeleri gerekmektedir.

Geçen hafta içerisinde İngiltere’de Sunderland Üniversitesi’ne gittim. Doğrusu ilk indiğim an heyecanlandım. Neden mi? 21 yıl önce YÖK tarafından eğitim almak üzere İngiltere’ye yine yalnız gitmiştim. İlk gittiğim gece benim için kiralanan 4 katı kullanılabilen çok büyük ahşap eski bir ev hayatımın kâbusu olmuştu. İlk defa bir evde korkarak sabahlamıştım. Türkiye’den 11 kişilik grupta tek bayan olmanın sıkıntısını ilk defa orada yaşamıştım. Ama benden önce giden hemşeri hocalarımız ertesi gün kendi ev imkânlarını bana sunmuşlardı. Yaşadığım şehir Bradford beni hayal kırıklığına uğratmıştı. Çevrede Pakistanlı ve Hindistanlıların sayısı oldukça fazlaydı. Kullandıkları baharatlar o kadar abartılıydı ki kiralık ev ararken onların sahibi oldukları evin kapısına kadar gidip hemen dönüyordum. Eve sinen farklı bir koku vardı. Sokaktan geçerken evlerinin kapısı açık ise yine sokakta o keskin kokuyu almak mümkündü. Bu nedenle oturulabilecek şartlarda ev bulmada ciddi anlamda zorlanmıştım.