Yıllardır ülkemizde öğretmenlik mesleği asaletini ve yerini bulamadı. Öyle oldu ki aileler çocukları için “bari bir öğretmen olabilseydi, daha ne yapalım puanı ancak öğretmenlik bölümlerini tutuyor” gibi ifadelerle mesleğe bakış açısını ortaya koymaktadırlar. Belki ekonomik nedenlerle, belki alışılagelmiş bakış açısı olabilir.

Bugünkü yazının yayına girmesi için malum birkaç gün önceden yazmam gerekir. İşte bu hafta köşe yazımı her zaman olduğu gibi ne evimde, ne işyerindeki ofisimde, ne bahçede, ne karada, ne suda yazıyorum. Karadan 12.000 metre yüksekte uçaktayken yazıyorum. Yaz tatili için gittiğim Amerika Birleşik Devletlerinden artık dönüş tarihi geldi ve yola koyuldum. Yüreğim ikiye bölünmüş halde uçağa geçtim. Neden mi bölünmüş? Yarısı şu an çocuklarım ve eşimin kaldığı gurbet ellerde. Diğer yarısı da sevdiklerim ve sevenlerimin olduğu vatanımda. Ne yardan ne selden vazgeçmemek bu olsa gerek diye düşünüyorum.  

Okulların açılmasına birkaç gün kaldı ama Milli Eğitim tam bir kördüğüm. Veliler doğru net bilgi alamamanın sıkıntısı içerisinde oldukları için kararsız, şaşkın ve  mutsuz. O kadar çok belirsizlikler var ki? Her dönem ayrı sıkıntılar ile veliler ayrı ayrı yerlerden doğru bilgi alma peşindeler.  Oturtmaya çalışılan 4+4+4 sistemi tam düşünülmeden alelacele uygulamaya konuldu. 66 aylık oyun çağındaki çocuklar sıralara oturtuldu. Öğretmenler hazırlıksız, çocuk hazırlıksız, veliler hazırlıksız ve  kararsız, belirsizliklerle dolu bir eğitim yoluna karamsar bakıyorlar. Derken Bakan Ömer Dinçer zamanında “öğrencilere özgürlük getiriyoruz” dediği kılık kıyafet serbestliği zaten sancılı başlamıştı. Ani alınan kararların uygulamaya geçmesi mutlaka bir çok sıkıntıyı birlikte getirmektedir. Aceleyle uygulamaya konulan eylemler şimdi de geri adımla düzeltilmeye çalışılıyor. İlk öğretim basamaklarındaki okullar ayrılıyor, yani ya ilk 4 yıl birinci basamak, ikinci 4 yıl okul ve son 4 yıl da lise olarak düzenlenmeye çalışılıyor. Bu defa binalar farklılaştı. Bazı okullarda var olan orta kısmı yok ya da ilk kısmı kapandı. Kapanmayan ya da gelecek yıl için burada bu basamakta eğitim olmayacak diye velileri yine arayış içerisine sokmaktadırlar.

60-66 aylık çocukların okul sıralarına oturtulmalarının sıkıntıları eğitim dönemi sonunda İl Milli Eğitim Müdürlüklerinden gelen rapor sonuçlarından açığa çıktı.  Sıkıntıları çözebilmek için komisyonlar kuruldu. Halen altına kaçıran çocukların sınıfta ne kadar mahcup olacakları belki o zaman düşünülmedi.

Amerika özgürlükler ülkesi olarak bilinir. Ne zaman?  Nasıl ? Kime göre? Soruları sıralanabilir. Kanıt olduğu sürece insanlaın haklarını her yerde arama şansları vardır. Ama sistemi bilmeyen yabancı insan  yol yordam öğreninceye kadar bayağı zaman harcar. Bir süre sistem içerisinde erir insanlar. Ancak zamanında gelmiş yerleşmiş, kendi aralarında lobi kurmuş azınlıkların dayanışmaları o azınlıktaki ülkelerden giden insanlara elbette çok yardımcı olmaktadırlar. Bunların başında Uzak Doğulular ve Hindistanlılar gelmektedir.

30 Ağustos Zafer Bayramı kolay kazanılmadı. Vatanları için binlerce Türk yiğidinin kanıyla sulanan bu topraklar üzerinde yaşadıkça onları anmamak mümkün mü?  30 Ağustos Zafer bayramına nasıl gelindi kısaca hatırlarsak ;