İçim yanıyor, yüreğim sızlıyor, şehit anneleri yerine koyuyorum kendimi gözlerimden yaşlar süzülüyor.  Gencecik fidanların resimlerini görüyorum “ananız babanız sizi bu halde son yolculuğa uğurlamak için mi yetişTirdiler” diye yüreğim kabarıyor. O acı haberi vermek yetkililer için ne kadar zor, elleri yüreklerinde evlatlarını bekleyen ailelerin böyle kötü haber almaları ne büyük sarsıntı. İlk şok ve zaman geçtikçe içlerinde kor gibi büyüyen özlem dolu acılar ile son bulacak hayatlar…

Amir vardır masa amiridir, amir vardır imza atar, amir vardır sadece kurallar belirler, amir vardır bağırıp çağırma ona itaat sanır, amir vardır koltuk sevdalısıdır, amir vardır makama gelir özünü unutur, amir vardır görevden ayrılırken personel birbirine müjde verir. Amir vardır zorla kendisinin amir olarak görülmesi için sıradan insan olurlar.  Allah bizi böyle amirler ile çalışmaya mecbur etmesin.

Elazığ’da bazı sokak ve caddelerde trafik akış yönleri yeniden belirlenmiş. Bazı caddeler tek yön olmuş. Evet, caddeler dar, var olan trafiği geliş gidiş anlamında kaldırmıyor. Yapılan icraat trafiğin akışını hızlandırabilir, sürücülerin stresini kısmen alabilir. Sürücü ve yayaların yol konforunun arttığı düşünülebilir.

Evet bu haftaki köşe yazımın konusu için gündem sıcak. Merakla beklenen seçim ve sonuçları, LYS’ler, babalar günü ilk akla gelenler. İnsanlar heyecanlı, iki kişi bir araya gelse hükümeti kurup, bakanları da tahminen atayıp sohbetimizi heyecanla, hatta bazen karşıda konuşanın fikrine saygı duymadan konuşmanın ses tonunu yükselterek adı sohbet ise devam ettiriyoruz. Hükümet kuruluncaya kadar hayallerimiz bitmeyecek… Bekleyelim görelim. Bu hamur kıvama gelmesi için daha çokkkk su isteyecek.

Anılarrr …., anılarr ne güzel bazen mazide gezinmek, çocukluk anılarını ve öğrencilik günlerini yaşamak,  yıllardan sonra çocukluk ya da gençlik yıllarındaki hocalarını görüp o yıllara gitmek,   yaramazlık yaptığı, yazılı stresini yaşadığı okulun bahçesinde bu defa meslek sahibi olarak oturmak,  öğretmenlerini gördüğünde içinde sıcacık bir akıntı olduğunu hissetmesi, hafızalarında  unutulan anların konuştukça canlanması, öğrencilik yıllarındaki arkadaşları ile o anları yaşamak ne güzel…