Bir çocuk doğar, aman yürümeye başlasa deriz. Yürümeye başlar bir de kendisini ifade edecek kadar konuşsa deriz. Okula başlasa deriz. Okula başlar, dağ gibi sınavlar zinciri başlar. Çocuğumuz başarılı olmalı diye düşünürüz. Hiç bitmeyen heyecan, zamanı kovalamaca ve telaş başlar. Çocuk ruhu ise hep küçük kalacağını düşünür. Bulunduğu anın güzelliğini pek fark etmeden bir an önce büyümek annesi ya da babası gibi davranmak ister. Yıllar yılları kovalar insanlar zaman şeridi üzerinde yol alırlar.

Bir bilimsel etkinliğin sonuna geldik. 20-21Mayıs 2013 tarihleri arasında Fırat Üniversitesi’nde 1. Uluslarası Adli Bilişim ve Güvenlik Sempozyumu gerçekleştirildi. Bu sempozyum Fırat Üniversitesi, Amerika Birleşik Devletleri Sam Houston State Üniversitesi, Gazi Üniversitesi ve Polis Akademisinin aralarında oluşturdukları  Konsorsiyum aracılığı ile düzenlendi. Sempozyumun ilkine Fırat Üniversitesi ev sahipliği yaptı. Konsorsiyum Dönem Başkanlığı görevini yürüten Prof. Dr. Asaf Varol bir yılı aşkın süredir ekibiyle birlikte yoğun çalışmalar içerisindeydi. Sempozyumda 87 akademik bildiri sunuldu. Çok değerli bilim adamları çalışmalarını katılımcılar ile paylaştılar. Amerika, Fransa, Hollanda, Çin ve ülkemizin her bölgesinden gelen akademisyenler bildirilerini sundular. Fırat Üniversitesi Kongre Merkezinde 5 ayrı salonda yapılan sunumlar ilgi topladı. Dinleyiciler salon salon gezdiler.  

Gelişen teknolojiler yeni arayışlara neden olmaktadır. Yeni meslek alanlarına ihtiyaç duyulmaktadır. Her geçen gün üniversitelerde açılan yeni ve güncel bölümler artmaktadır. Yeni açılan üniversitelerde bir üniversitenin açılabilmesi için bulunması gereken fakülteler vardır. Daha sonra ilerleyen yıllarda fakülte sayıları artmaktadır. Ancak bazı fakülteler var ki artık istihdam edilemeyen mezun öğrencileri var, öğrenciler tarafından tercih edilmeyen bölümler, öğrencisiz geçen ya da çok az sayıda öğrenci ile eğitim yapan bölümler bulunmaktadır. Artık yeni fakülteler veya bölümler açılırken, ihtiyaç duyulan alanlar mutlaka göz önüne alınmalıdır.

İlk üniversite tahsilimi Diyarbakır’da yapmıştım. Öğrenci olaylarının çok yoğun olduğu yıllardı. Bitmeyen boykotlar,  okulumuzun bahçesinde boykotu desteklemek adına zorunlu alıkoyulduğumuz zeytin-ekmek yiyerek geçirdiğimiz günler, güvenlik açısından biz kız öğrencilerin nöbet tutmak zorunda oldukları yurt odaları, işitmeye alışık olduğumuz patlama sesleri, memleketlerine göre sınıflandırılıp bıçaklanan öğrenciler o kadar iz bırakmıştı ki…. Bu nedenlerden olacak ki öğrencilik hayatım yurt ve okul arasında geçmişti.

1850’li yıllarda İngiltere ve Amerika Birleşik Devletlerinde günlük çalışma sürelerinin kısaltılması için örgütlenmelere gidilmişti. İlerleyen zamanlarda 8 saat çalışma mücadelesi büyük ivme kazanmıştı. Artık başka kıtalarda da grevler yapılmaya başlamıştı. ABD, Fransa, Rusya, Japonya grevlerle tanışmıştı.

1 Mayıs 1886 tarihinde Amerika Birleşik Devletlerinde haftada 6 gün ve günde 12 saat çalışan işçiler günde 8 saat çalışmayı talep ederek işi bıraktılar. O güne kadar görülmeyen bir beraberliği yaşadılar. Chicago’da zencilerin giremediği Ulusal Park’a kadar zenci ve beyazlar kol kola yürüyerek güç birliği yaptıklarını o gün anlattılar. Takip eden günlerde hararetle devam eden protestolar 4 Mayıs tarihinde Haytmarket olayına neden olmuştu.  Yapılan yasal baskılardan sonra 1889 yılına kadar bir eylem yapılamamıştı.