Gün yok ki basından istismar sözcüğünü duymayalım. Her işittiğimizde eminim ki birçok kişinin yüz ifadesi değişir. “Yine kime kıydılar” diye nefesimizi tutuyoruz. Akla da ilk gelen cinsel istismar. Cinsel istismar başlığı altında da çocuk cinsel istismar haberleri kanımızı donduracak durumda.

İstismar, genellikle bir bireyin başkası üzerinde kontrol ve güç sağlamasına yarayan davranışlardır diye tanımlanabilir. İstismar denince akla gelen cinsel taciz, fiziksel taciz, duygusal istismar, sözlü istismar, finansal istismar, çocuk istismarı, aile istismarı gibi itici kavramlar gelir.

En acısı da çocuk istismar ve aile içi istismar olayları ülkemizde ve dünyada büyük sorun olarak karşımıza çıkmaktadır.

Evet, bir 24 Kasım tarihi yine geldi. Öğretmenlik mesleğinin önemi anlatılacak, mesajlar, kutlamalar ile gün dolacak.

Mutlaka o gün anılmak da çok anlamlı ama öğretmenliğin anlamını yaşayan bilir ve bir ömre güzel anılar yükleyerek yayılır.

24 Kasım 1928 yılında Gazi Mustafa Kemal Atatürk Millet Mekteplerinin Başöğretmenliğini kabul etmişti.

Ülkemizde de 1981 yılı Atamızın Doğumunun 100. yılından beri 24 Kasım tarihi öğretmenler günü olarak kutlanmaktadır.

Öğretmenler günü farklı ülkelerde farklı tarihlerde kutlanmaktadır. Örneğin; Arap ülkelerinin birçoğunda 28 Şubat tarihinde, Hindistan’da 5 Eylül, İran’da 2 Mayıs, Azerbaycan’da 5 Ekim günü, Malezya’da 16 Mayıs tarihlerinde kutlanmaktadır.

Akademik anlamda İLDEK sözcüğünü basında, İletişim Fakülteleri bünyesinde, ara ara sosyal medyada kullanırız, işitiriz, yazarız. Nedir açılımı derseniz “İletişim Fakültesi Dekanları Konseyi” dir.  Türkiye’deki İletişim Fakültesi Dekanları, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetindeki İletişim Fakültesi Dekanları, Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi İletişim Fakültesi ile diğer bazı Balkan üniversitelerinin dekanları bu platformun içerisinde yer almaktadır.

2000 yılından beri bazen yılda birkaç defa bazen yılda bir defa bir İletişim Fakültesi ev sahipliğinde dekanlar, dekan yardımcıları veya temsilcileri ile yoğun gündemli toplantılar gerçekleştirilir. Yaklaşık 2-3 Günlük yoğun çalışmalardan sonraki gün de o ile ait görülebilecek tarihi ve sosyal yaşam anlamında geziler düzenlenir.

Sevimsiz bir ifade olan terör sözcüğünü duyunca irkiliriz. Hemen silah, insanların ölümü, kan akla gelir. Ne yazık ki onlara ek bir de trafik terörü ülkemizin baş belası. Bu terörü oluşturanlar yine insanlar. Trafik magandaları çoğaldıkça kaza sayısı artmaktadır.

Yıllar önce trafik kazaları en fazla şehirlerarası yollarda olurdu. Yine ölümlü kazalar yine şehirlerarasındaki yollarda vuku bulan kazalarda olurdu. Günümüzde daha kötü tablo ile karşı karşıyayız.

Yaşadığımız bu şehirde gün yok ki kaza haberi yerel basından duyulmasın. Artık şehir içi ana yollarda olan kazalar ölümlü ve araç hurdaya çıkacak kadar ciddi boyutta. Ne yazık ki trafik kurallarına can güvenliği bilinciyle uyanların sayıları fazla değil.

İnsanların, çok farklı davranışlar sergilediklerine şahit olmaktayız. Bence en büyük nedeni de davranışlar karaktere bağlı olarak değişiyor. Davranışlar bazen konuşmadan insanın kendisini anlatması için yeterlidir.

Karakter denilen olgu, insanın taşıdığı genlerin sadece özelliklerine bağlı olarak şekillenmez. Doğumla birlikte aile içerisinde başlayan eğitim, okul süresince devam ederken, çocukta karakter olgunlaşır. Çevresel faktörler oldukça önemlidir. Özellikle bazı yaşlarda ergenlik çağı gibi süreçte çevresel faktörler çocukların karakterlerinin oluşumunda, davranış biçiminin şekillenmesinde daha da etkilidir. Bir insanın karakter yapısı incelendiğinde, öncelikle o kişinin yetiştiği ortamı analiz etmek gerekir. Çocukluğuna inmek gerekir.