Covid 19 bizi bizden aldı. Biz sevdiklerimizden uzak tuttu. Artık sarılmayı, öpmeyi bırakın yüz yüze görüşmeyi bile özledik.

Covid 19 sosyal yaşantımızı bitirdi. Arkadaşların, dostların bir araya gelmesi özlendi, hatta ihtiyaç oldu. Evde misafir ağırlamayı, misafir beklemeyi özletti. Arkadaşlarımız ile etkinliklere gitmeye hasret kaldık.

Covid 19 Günlük yaşantımızı, alışveriş alışkanlıklarımızı değiştirdi. Biz tüketiciler daha bilinçli alış veriş yapmayı öğrendik. Dışarıya çıkmayınca gereksiz alış verişler azaldı. Alışverişten sonra alınan paketleri nasıl dezenfekte edeceğimizi şaşırdık.

Covid 19 iş hayatımızı değiştirdi. Bir süre esnek tam zamanlı, esnek yarı zamanlı çalışma modeli uygulandı. Ofislerde artık bireysel oturumlar başladı. Odalarda çay kahve sohbetleri bitti.

“İnsan doğar, büyür ve ölür” deriz.  Hayatı doğum, çocukluk, ergenlik, gençlik, orta yaş ve yaşlılık aşamalarından oluşturmak mümkündür. Bu aşamaların geçişlerini pek çok insan fark edemeyebilir, ancak dışarıdan bakan gözler bu geçişleri çok net görmektedir. İnsan yaşamının önemli evrelerinden birisi olan yaşlılık için ilan edilmiş bir hafta bulunmaktadır.

Yaşlı nüfusun artış hızına paralel olarak yaşlı sağlığı konularında farkındalık yaratmak amacıyla bu özel hafta anılmaktadır. Dünyada insan sağlığı konusunda en etkili kuruluş Dünya Sağlık Örgütüdür. Yaşlılar Haftası da Dünya Sağlık Örgütü tarafından 1982 yılında ilan edilmişti. 18-24 Mart tarihleri arasındaki hafta, ülkemizde “Yaşlılara Saygı Haftası” olarak anılmaktadır.

21 Mart denince ilk akla gelen ilkbaharın gelişidir. Kış mevsimin sona erip toprağın uyandığı baharın ilk günü olarak kabul edilen 21 Mart Nevruz Bayramıdır. Nevruz denince de dağlarda taşlar arasında başını çıkaran Nevruz çiçekleri akla gelir.  Farsçadan dilimize geçen Nevruz ifadesi zaten “Yeni Gün” anlamını taşımaktadır. Nevruz farklı kültürler tarafından benimsenmiştir. İran ve Bahai takvimine göre yılın ilk günü anlamına gelir.

Biz ne ara bu hale geldik. Ne kadar duyarlıydık. Ben değil bizdik.

Evimizin bulunduğu sokakta vefat olsaydı dahi evlerde radyolarda müzik programları dinlenmezdi, evlerde, balkon, bahçelerde sohbetlerde ses tonlarına dikkat edilirdi, yüksek sesle gülemezdik. Empati yapılırdı, komşumuzun üzüntüsü bizim üzüntümüz, komşumuzun mutluluğu bizim mutluluğumuz, komşumuzun matemi bizim matemimizdi. Hatta komşu veya akraba kaybında kıyafetlere dahi dikkat edilir, bir süre daha sade ve koyu renk kıyafet tercih edilirdi. Çocukken ailemizden böyle görmüştük. Bu konularda ailelerimiz tarafından da uyarılırdık, dersimizi alırdık. Öyle öğretildi bize. Yetişkin olduk, orta yaş olduk, halen bu kurallar bizim için önemini ve güzelliğini koruyor.

Bu saygı aile içerisinde kazandırılmalı ki toplumu oluşturan aileler de topluma kazandırabilsin.

Her özel gün gibi 8 Mart tarihi yaklaştıkça Dünya Kadınlar Günü etkinlikleri, haberleri, görsel medyada satış amaçlı ürün reklamları sık sık görülmeye başlanır.

Bu özel günün anlamını vurgulamak için düzenlenen etkinliklerde kadınların önemi, anlamı ve kadın hakları üzerinde birçok program yapılır, kadınlar göklere çıkarılır. Kadınlara yeni vaatler verilir. Çiçekçiler çiçek satışından dolayı hareketlenir, piyasa canlanır. Restoranlarda doluluk oranı tam olur, Eşlerin sürprizleri beklenir, farklı etkinlikler ile sanki kadın o günün tadını çıkarmaya çalışır.

Kadının her anlamda önemi görsel, işitsel, yazılı basında, işlenirken, diğer yandan da gün yok ki hayatını bir erkek eliyle kayıp etmeyen veya darp edilmeyen kadın ile ilgili haber çıkmasın.