Beyyurdu Rehabilitasyon Merkezi

Çevremize baktığımızda mutlu_mutsuz, sağlıklı_sağlıksız, engelli_sağlam vb yapıda birçok insan görürüz. İlk anda nasıl yardımcı olabiliriz diye düşünür ve birşeyler yapma telaşına düşeriz. Mutsuz insan bir süre sonra kendisini toparlayabilir. Sağlıksız insan tedavi sonucuna cevap vererek sağlığına kavuşabilir. Fiziksel engelli birey kullanacağı donanım sayesinde günlük hayatını zor da olsa idame ettirebilir. En önemlisi bu durumda bulananlar toplumdan kopuk olmadan sosyal yaşamlarına devam ederler.

Zihinsel engelliler için durum çok farklıdır ve onlara evlerde bakım çok zordur. Engelli birey kimsesiz ise vay haline… Bu kişileri gördükçe buruklaşırım. O an ne yapabilirim diye düşünürüm. Sonuçta hayat devam ediyor.

Birkaç gün önce gittiğim Elazığ Beyyurdu Rehabilatsayon ve Aile Danışma Merkezi beni çok etkiledi. Keşke illerin tümünde ve büyük ilçelerde bu tür kuruluşlara yer verilebilse!

Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü tarafından kurulan bu merkez fiziksel ve zihinsel engelli olan rehabilitasyona ihtiyaç duyan 13-18 yaşlarındaki kız ile 7-12 yaşlarındaki erkek çocuklara hizmet vermek üzere kuruldu. Yaklaşık 1 ay önce öğrenci alan merkez 60 yatak kapasiteye sahiptir. Öncelikle merkezin kentin en güzel manzaraya sahip bir yerde inşaa edildiğini söylemek istiyorum. Ulaşımı zor ancak yüksek bir tepeye kurulmuş, her bir cepheden güzel yerleri gören, hava kirliliği ve gürültüden uzak, tatil yeri görünümünde bir yapıya sahip. Yaşam Merkezi adını verdikleri evler, yaşamlarını kolaylaştıracak biçimde dizayn edilmiş.

Yaşam evleri her şeyiyle birlikte düşünülmüş, odalar genellikle ikişer kişilik. Aynı odayı paylaşan zihinsel engellilerin güvenlikleri için aynı statüde olmalarına dikkat edilmişti. Daha tehlikeli zihinsel engelliler duvarları süngerle kaplı odalara yerleştirilmişti. Hastaların 24 saat bakımlarını üstelenen görevliler özveri ile çalışıyorlardı. Bakımsız göreceğimi ve kötü koku alabileceğimi tahmin ettiğim yaşam evinde deterjan kokusunun hissedilir olması da benim için ayrıca güzel bir sürprizdi. Yemekhaneler yine hijyenikti.

Bütün bu güzelliklerinin yanı sıra görmek isteyip de görülemeyenler vardı. Tedavi amaçlı yapılan kapalı havuz kullanılamamakta, sürekli çalışacak bir fizyoterapist ve fizik tedavi alanında çalışan bir  personelin bulunmayışı, en büyük eksiklik idi. Kurumda çalışacak kadrolu bir hekimin olmayışı, o kadar güzel yatırım içerisinde diğer bir eksiklikti. Trilyonluk yatırım yapılmış ve toplum için çok acı veren engellilik gibi duruma  kucak açan merkezin sağlık personel eksikliği yüzünden hedefe ulaşamaması gibi bir durumla karşı karşıya kalması duyarlı bütün bireyleri üzer.

Aynı merkezin bir başka hizmeti de engelli çocuklara sahip aileler, tatile gittikleri zaman 15 gün ya da 1 ay süre ile çocuklarını bu merkeze bırakabilmeleridir.

Hazar Gölü kıyısında bulunan TPAO dinlenme kampı onarımdan geçirilerek Hazarbaba Rehabilitasyon Merkezi adı altında 150 yatakla kimsesiz tedavi edilebilir zihinsel engelli bireylere hizmet etmek üzere hazırlanmaktadır.

Sosyal Hizmetler Müdürlüklerinin bu yapıda hizmetlerinin kalitesini takdir ediyor sayılarının artmasını diliyorum.