SİİRT GEÇEN GÜZEL GÜNLERİM

Siirt’te geçen hareketli ve verimli günleri yazmaya devam ediyorum. Biz bayanlar yani Siirt Üniversitesi’nde çalışan bayan ve erkek personel eşleri sık sık bir araya gelerek öncelikle kendi aramızda kaynaşmayı sağlamaya çalıştık. Dikkatimi çeken bir durum şu idi. İlk tanışma toplantımızda ben yaklaşık 1 ay önce Siirt’e gittiğim halde orada 17 yıldır yaşayıp da ilk defa bira araya gelen yani tanışan hanımları görünce öncelikle biz kaynaşalım diye düşünmüştüm.  Bazen evlerde, bazen sosyal alanlarda kadınlar kolu olarak neler yapabiliriz diye fikir alış verişlerinde bulunmak için ve sohbet amaçlı toplandık.  “İlk defa eşi olmadan bir lokantaya geldim” diyen arkadaşlarım vardı. Hepimiz çok mutluyduk.

Bu toplantılarımıza kurum dışı bürokrat eşleri şeref verdiler ve bize her konuda yardımcı olabileceklerini söylediklerinde çok mutlu olmuştuk. Nitekim her etkinlik ve hazırlıkta yanımızda oldular.  “Öğrencilere burs verebilmek için gelir sağlayıcı etkinlik ne yapabiliriz” denince ilk aklımıza gelen bir kermes hazırlığı oldu.  Çekirdek bir grupla kermes hazırlığının gerçekten zor olacağını düşündük. Ama devam dedik. Siirt’te havaların erken ısınmasını değerlendirerek, bir an önce  de etkinliğimizi düzenlemeyi planladık.

Bütün bayanlar elimizden geleni yaptık, çevremizden hayırsever bayanlardan el emekleri konusunda yardım aldık. Adeta kızlarımızın çeyizlerini hazırlama derecesinde heyecanla el emeği göz nuru işleri yaklaşık 45 gün içerisine sıkıştırdık. Bir arkadaşımız bir odasını bu etkinlik için depo olarak kullandı. Ben her fırsatta, etkinlik hazırlıklarında dolmuşlarla yol aldığım 6 saatlik yolu 3 aktarmayla sık sık gidip döndüm. Yorgunluk hissetmiyordum, bir heyecan ve mutluluk vardı. Ekip arkadaşlarımla bir araya gelmek de güzeldi. Kermes için ürünlerin sergileneceği bir mekanın bulunması önemliydi.  Yeri kadar verilecek kira bedeli de bizi düşündürürken Hünkar Lokantasının yanında boş bir yeri görünce, sahibi ile konuşup 3-4 günlük kirayı sorduğumuzda Beyefendinin verdiği cevap, onun duyarlı ve hayırsever insan olduğunu anlatıyordu.  “Bu bir hayır işidir.  Kira alamam istediğiniz kadar kullanın” işte bu cevap belki Siirt halkının çoğunun sesi gibi geldi bize.

Bir sergi hazırlama heyecanıyla o yerde ürünler en güzel şekilde teşhir edildi. Bayanlarımız eşya taşıdılar, masalar kafaların üzerinde taşındı. Masaların üzerine çıkılarak ipler gerildi, eşyalar dizildi. Unutur muyum?  19-21 Nisan tarihleri arasında açık kalan kermesimize ilgi büyüktü. Açılışa şehrin bütün protokolü teşrif etmişlerdi. Milletvekili Sayın Afif Demirkıran’da üniversite personelinin böyle bir etkinlik düzenlemesinden dolayı duyduğu mutluluğu bana telefon açarak dile getirdi.

Kermeste sürekli yemek takviyesi yapıldı. Yöresel yemekler yeniyordu. Bayan üyelerimizin eşleri kermesimize gelerek etkinliğimize ve eşlerine destek verdiler.  Bayram havası içerisinde geçen kermesimizin en güzel yanı, belki de yıllardır Siirt’te aynı kurumda yaşayıp da birbirlerini tanımayan ya da önyargılı olduğu için birbirleriyle iletişim kurmak istemeyenler orada öylesine kaynaştılar ki sanki geçmiş yıllara dair özlem giderildi. Dış gözlemle manevi değeri olan birçok kazancımızın da olduğu gözleniyordu.

Kermesimiz bize tahminlerimizden daha fazla gelir bıraktı.  Öğrencilere burs olarak dağıtılacağı için oldukça mutluyduk. Zaten eğitim öğretim döneminin başında Siirt Üniversitesindeki burs ihtiyacı olan öğrenciler doldurdukları form değerlendirmesi sonucunda içlerinde benim de bulunduğum beş kişilik üyelerle öğrencilerin yaptıkları mülakat sonucunda seçilmişlerdi.  İçimiz rahattı, bir sonraki eğitim öğretim dönem başında tekrar seçilecek öğrencilere burs hazırdı.

Büyük emekler sonucu ortaya çıkan tablo hepimizi mutlu etmişti. Mutlaka biz ekibin arkasında idarecilerimiz ve eşlerine destek veren hanım ve beyler vardı. O dönemki Siirt bürokrasi eşlerinin  (Cumhuriyet Başsavcısının eşi, Emniyet Müdürünün eşi, Ağır Ceza Mahkeme Başkanının eşi, Orman Müdürünün eşi, Sosyal Hizmetler Müdürünün eşi) kermes hazırlık döneminde günlerce bizimle çalıştıklarını ve hemen hemen her gün kermese uğramalarını nasıl unutabilirim ki?

Kermes sonrası eşleri için o kadar hoşgörü gösteren ve bizi destekleyen erkek personele de teşekkür etmek ve eşli bir arada oturabilmek için bir akşam yemeği düzenleyerek aynı zamanda kermesin genel bir değerlendirmesini de yaptık.

Bu etkinliklerde yine her zaman yanımızda olan sık sık kermesimize gelerek desteğini esirgemeyen, hatta beni etkinliklerde yüreklendiren, yolumu kapatmayan o dönem Siirt Üniversitesi Rektör Vekilliği görevini yapan eşim Prof. Dr Asaf Varol’un emekleri nasıl unutulabilir?

Etkinliklerimize yaz gelince ara verdik. Ağustos’ta YÖK’ün yaptığı rektör atamalarında eşim seçilemeyince, Kadınlar Kolu oluşumumuzu yeni idareye hazır bütçe ile devretmek istediğimizi belirttiğimizde aldığımız cevap ”Bu işlerle uğraşacak kimse yok. Kapatılsın”.  Bu durumda bütçedeki paraları harcayıp kapatılmamız acilen gerçekleşmeliydi. Üniversite öğrencileri tatilde oldukları için ulaşmak zordu. Benim o dönemde yurtdışında olmam münasebetiyle değerli arkadaşlarım ilçelerdeki özellikle yatılı okullardaki yoksul öğrencilerin tespitini sağladılar.  Bir arkadaşımız günlerce onlara uygun fiyata giysi alabilmek için İstanbul’da koşturup durdu. Koliler ile üniversiteye gelen giysiler bir boş odaya alınarak 10 gün sonra yurtdışından dönüşümde yine kadınlar kolu olarak yani hanımlar ile ilçelere gidip çocukları giydirmemizi planlamıştık.

Ancak idari olarak kadınlar kolu ile hiç ilgisi olmayan dönemin Rektörünün yanına yine alakasız birisini alarak kendisinin okullarda dağıttığını duyduğumda birçok soru işareti ve ünlem belirdi zihnimde! Oysa o emek biz bayanları emeği ve planıydı. Görüntü olarak çok hevesli olunsa bile yanlarına orada emeği geçen birkaç arkadaşımızı almalarını beklerdim. Şok şok gibi bir haberdi benim için. Farklılık işte…

Aradan yıllar geçti, ama bugünkü gibi hafızalarımızda o günler. Etkinliklerimiz hafızalarımızda tatlı birer anı olarak kaldı.  Siirt’te birkaç ay birbirinden güzel, verimli ve heyecanlı geçmişti.  Buradan emeği geçen bütün arkadaşlara tekrar teşekkür ediyor ve iyi ki sizi tanıdım diyorum.